Kinderschoenen kopen, ik krijg bij voorbaat al de bibbers. De eerste keer dat ik een paar schoentjes kocht voor mijn toe 8 maanden oude zoontje weet ik nog goed. Ik wilde natuurlijk dat mijn kind er blits bij liep, ook al liep hij pas drie stapjes gedaan. Op het consultatie bureau had ik goed opgelet en gekeken wat anderen baby’s droegen. Van die kekke Nikes, of van die superzachte leren slofjes, ik vond ze allemaal geweldig.
De eerste kinderschoenen
Maar als ik het goed wilde doen, moest ik Brekkies kopen. Tenminste dat was de gangbare mening onder het moedervolk dat ik aan trof bij het consultatiebureau in ons dorp. Dat was goed voor de kindervoet en tja, ik wilde natuurlijk niet dan mijn zoon later met hamertenen zou rondlopen alleen omdat ik Nikes zo mooi vond. Hoewel ik zelf opgevoed ben met het idee dat niets zo goed is voor je voeten als blootsvoets lopen, vooral op zand, ging ik acuut om.
In de winkel, toen ik de prijzen zag van de Brekkies (je schrijft trouwens Braqueez kwam ik onlangs achter), Pinokkio’s en hoe al die verantwoorde kinderschoenen merken nog meer heetten, begon ik een beetje te twijfelen, want wat liep mijn spruit nou nog? De voetjes waren amper in staat om het eigen gewicht te dragen, laat staan dat ze nog zouden proberen te gaan lopen ingesnoerd in die stevige stappers.
Gelukkig zijn de specialisten het nu met me eens, de eerste schoentjes moeten helemaal niet zo stevig en ondersteunend zijn als de moeders wel denken. Het zooltje mag lekker zacht zijn omdat de voetjes nog moeten leren afwikkelen. Bovendien zal het kindje nog het meest binnenshuis de eerste stapjes oefenen, zo rond de leeftijd van één jaar.
Naar de peuterspeelzaal
Het echte werk komt pas met een jaar of twee, twee en een half, wanneer de kinderen bijvoorbeeld voor het eerst naar de peuterspeelzaal gaan. Een stevige, maar toch goed ademende schoen is dan best prettig en zo kwam ik al snel op GEOX, met de microgaatjes in de zool. Hoewel ik in eerste instantie nogal sceptisch was omdat ik vreesde voor natte voeten, van buitenaf, bleek zo’n ademende zool best wel prettig.
Alleen het onderhoud van zo’n ademende kinderschoenzool bracht me weer aan het twijfelen, want je moest de zool uitkloppen of schoon maken wanneer je het idee had dat de membraan verstopt raakte. Tja, als moeder zonder kennis van membraan technologie en met rap slechter wordende ogen, vroeg ik me af hoe ik dat dan zou moeten zie, die verstopte micro poriën. Op dat moment nam ik afscheid van Geox en werd trouwens sowieso iets anders veel belangrijker: zoonlief ontwikkelde al vroeg een feilloos zintuig voor welke schoen “cool” en welke “stom” was.
Kinderschoenen op de basisschool
U begrijpt het vast; goed, stevig, degelijk en ademend waren al snel eigenschappen van ondergeschikt belang, maar gelukkig bleken er ook schoenmerken te zijn die kinderschoenen maakten die niet alleen OKE waren voor de kindervoet, maar ook best cool. Kijk voor coole kinderschoenen maar eens op de website van Schuurman Schoenen.
Middelbare school en kinderschoenen
Stom waren vooral de goedkopere, merkloze schoenen, die na drie weken al kapot gingen. Of die teveel neigden naar jezus sandalen (Birkenstock fans, sorry). Vans waren vooral favoriet in de brugklas. Kei duur en zo op het oog een soort veredelde bootschoenen, maar de kwaliteit bleek prima. De uiteindelijke winnaars werden Nikes en Adidas. De sportieve look blijkt bij jongens toch doorslaggevend. Ook superhandig voor de buitengym trouwens. Zolang de voeten groeien moet je alleen wel rekenen op twee paar per jaar, dus tot een jaar of 16 ben je in ieder geval 30 paar kinderschoenen verder.